Blijf voorop met actiegerichte financiële strategieën, tips, nieuws en trends.
Wat is IFRS boekhouden en waarom zouden financiële teams zich daar zorgen over moeten maken?
Heb je je ooit afgevraagd waarom cijfers zo belangrijk zijn in het bedrijfsleven?
februari 23, 2024Ooit afgevraagd waarom cijfers zo belangrijk zijn in het bedrijfsleven? Welkom in de wereld van IFRS accounting - een wereldtaal voor financiële teams. Het gaat niet alleen om het kraken van cijfers; het gaat om het waarborgen van transparantie, consistentie en vergelijkbaarheid.
Nieuwsgierig geworden? In dit artikel leggen we uit wat IFRS accounting is en waarom elk financieel team dit zou moeten weten. We behandelen ook
Wat zijn de internationale standaarden voor financiële verslaglegging (IFRS)?
International Financial Reporting Standards (IFRS) is een verzameling grondslagen voor het opstellen van jaarrekeningen van overheidsbedrijven met als doel transparantie, efficiëntie en verantwoording te verbeteren.
Deze standaarden bestrijken een breed scala aan onderwerpen, waaronder omzetverantwoording, balansposten zoals voorraden en materiële vaste activa, en diverse andere zaken die van invloed zijn op de rapportage van de inkomsten van een bedrijf.
Wie heeft de IFRS-standaarden gemaakt?
De International Accounting Standards Board (IASB) is verantwoordelijk voor de ontwikkeling en publicatie van de International Financial Reporting Standards (IFRS). De IASB is een onafhankelijk privaat orgaan dat in 2001 werd opgericht om de International Accounting Standards (IAS) te vervangen.
De standaarden van de IASB gelden voor 168 rechtsgebieden wereldwijd, waaronder de Europese Unie. Andere landen die zich houden aan IFRS zijn Canada, India, Rusland, Zuid-Afrika, Zuid-Korea en Chili. Het is echter belangrijk om op te merken dat IFRS niet is ingevoerd in de Verenigde Staten, omdat daar algemeen aanvaarde boekhoudprincipes (GAAP) worden gehanteerd.
Het doel van IFRS was om een gemeenschappelijke boekhoudtaal te creëren, en als gevolg daarvan is het vandaag de dag de meest gebruikte set standaarden. Naast IFRS heeft de IASB ook de International Sustainability Standards Board (ISSB) opgericht om duurzaamheidsinformatie te standaardiseren, wat het toenemende belang van ESG-gegevens (Environmental, Social en Governance) weerspiegelt.
Hoeveel IFRS-standaarden zijn er?
Er zijn 17 IFRS-standaarden, die een breed scala aan financiële meeteenheden en rapportages bestrijken, waaronder:
- IFRS 1: Eerste toepassing van International Financial Reporting Standards
- IFRS 1 beschrijft de procedures die een onderneming moet volgen wanneer zij de IFRS-standaarden voor het eerst toepast als basis voor het opstellen van de jaarrekening voor algemene doeleinden.
- IFRS 2: Op aandelen gebaseerde betalingen
- IFRS 2 gaat over regels voor betalingen met aandelen. Wanneer een onderneming goederen of diensten verwerft en betaalt met haar eigen aandelen of een schuld creëert op basis van de prijs van haar aandelen. Hoe het bedrijf dit in de boeken opneemt, hangt af van hoe het van plan is de transactie af te wikkelen - door meer aandelen uit te geven (eigen vermogen) of door contanten te betalen.
- IFRS 3: Bedrijfs bedrijfscombinaties
- IFRS 3 zorgt ervoor dat de informatie die wordt verstrekt over zakelijke transacties, zoals fusies en overnames, relevant en betrouwbaar is en gemakkelijk kan worden vergeleken. Het geeft regels over hoe activa en passiva die via deze transacties zijn verkregen, moeten worden geboekt, hoe goodwill moet worden berekend en wat openbaar moet worden gemaakt of gedeeld.
- IFRS 4: Verzekeringscontracten
- IFRS 4 werd op 1 januari 2023 vervangen door IFRS 17. IFRS 4 is een set regels over verzekeringscontracten. Het omvat bijna alle soorten verzekeringscontracten die een bedrijf uitgeeft of aanhoudt.
- IFRS 5: Vaste activa aangehouden voor verkoop en beëindigde bedrijfsactiviteiten
- IFRS 5 is een set regels voor de boekhoudkundige verwerking van langetermijnactiva die een bedrijf van plan is te verkopen (of aan eigenaren te geven). Over het algemeen worden deze activa niet afgeschreven, worden ze gewaardeerd tegen de boekwaarde of de verkoopprijs minus de verkoopkosten als deze lager is, en worden ze apart vermeld op de balans. Er zijn ook specifieke dingen die moeten worden gedeeld over beëindigde bedrijfsactiviteiten en wanneer activa op lange termijn worden verkocht.
- IFRS 5 is een set regels voor de boekhoudkundige verwerking van langetermijnactiva die een bedrijf van plan is te verkopen (of aan eigenaren te geven). Over het algemeen worden deze activa niet afgeschreven, worden ze gewaardeerd tegen de boekwaarde of de verkoopprijs minus de verkoopkosten als deze lager is, en worden ze apart vermeld op de balans. Er zijn ook specifieke dingen die moeten worden gedeeld over beëindigde bedrijfsactiviteiten en wanneer activa op lange termijn worden verkocht.
- IFRS 6: Exploratie en evaluatie van minerale hulpbronnen
- IFRS 6 is een set regels voor de boekhoudkundige verwerking van de exploratie en evaluatie van minerale hulpbronnen. Bedrijven die deze regels voor het eerst toepassen, mogen de boekhoudmethoden blijven gebruiken die ze gebruikten voordat ze IFRS invoerden. Het verandert ook hoe bedrijven testen of de waarde van deze exploratie- en evaluatieactiva verminderd is, door nieuwe indicatoren voor bijzondere waardevermindering te introduceren en door toe te staan dat de waarde als geheel (maar niet meer dan een segment) getest wordt.
- IFRS 7: Financiële instrumenten: informatieverschaffing
- IFRS 7 is een set regels over het delen van informatie over financiële instrumenten, zoals aandelen of obligaties, die een bedrijf aanhoudt. Het vereist dat bedrijven bekendmaken hoe belangrijk deze financiële instrumenten voor hen zijn en wat voor soort risico ze vormen en hoe hoog het risico is. Deze informatie moet zowel beschrijvend (kwalitatief) als numeriek (kwantitatief) zijn.
- IFRS 8: Operationele segmenten
- IFRS 8 is een set regels die voornamelijk van toepassing zijn op bedrijven met beursgenoteerde effecten zoals aandelen. Deze bedrijven moeten informatie delen over hun verschillende bedrijfsonderdelen, de producten en diensten die ze aanbieden, waar ze actief zijn en wie hun belangrijkste klanten zijn. De informatie die ze delen moet gebaseerd zijn op hun interne managementrapporten, zowel voor het identificeren van hun bedrijfsgebieden als voor het meten van de informatie die ze over deze gebieden bekendmaken.
- IFRS 9: Financiële instrumenten
- IFRS 9 is een verzameling regels over financiële instrumenten zoals aandelen of obligaties, waaronder hoe deze financiële instrumenten moeten worden opgenomen en gewaardeerd, hoe waardeverlies moet worden verwerkt (bijzondere waardevermindering), wanneer ze uit de boeken moeten worden verwijderd (niet langer opnemen in de balans) en hoe hedge accounting moet worden toegepast. IFRS 9 gaat echter niet in op macro hedge accounting, dus de IAS 39-normen blijven van toepassing.
- IFRS 10: Geconsolideerde jaarrekening
- IFRS 10 is een set regels voor het opstellen en presenteren van geconsolideerde jaarrekeningen. Dit is de gecombineerde jaarrekening van een bedrijf en alle entiteiten waarover het zeggenschap heeft, zoals dochterondernemingen. Volgens deze regels heeft een bedrijf zeggenschap over een entiteit wanneer het de macht heeft om het rendement van die entiteit te beïnvloeden. Dit kan zijn door aandelen te bezitten, stemrecht te hebben of op een andere manier. Als een bedrijf een dergelijke zeggenschap heeft, moet het die entiteit opnemen in de geconsolideerde jaarrekening.
- IFRS 11: Gezamenlijke overeenkomsten
- IFRS 11 is een set regels voor hoe bedrijven hun boekhouding moeten doen als ze de zeggenschap over een overeenkomst delen. Deze gedeelde zeggenschap moet worden overeengekomen in een contract.
- Er zijn twee soorten overeenkomsten. De ene is een joint venture, waarbij elk bedrijf een deel van de netto activa heeft. In dit geval verantwoorden ze hun aandeel in de onderneming als deel van hun eigen vermogen. Het andere type is een joint venture, waarbij elk bedrijf rechten heeft op bepaalde activa en verantwoordelijkheden voor bepaalde verplichtingen. Ze verantwoorden deze rechten en verantwoordelijkheden rechtstreeks in hun eigen rekeningen.
- IFRS 12: Informatieverschaffing over belangen in andere entiteiten
- IFRS 12 is een set regels over wat een onderneming moet vertellen over haar belangen in andere ondernemingen. Hieronder vallen ondernemingen waarover ze zeggenschap heeft (dochterondernemingen), ondernemingen die ze samen met anderen runt (joint arrangements), ondernemingen waarop ze invloed van betekenis heeft (geassocieerde deelnemingen) en andere soorten ondernemingen waarbij ze betrokken is, maar die ze niet consolideert in haar jaarrekening ('gestructureerde entiteiten').
- De regels leggen een aantal informatiedoelen vast, samen met gedetailleerde instructies over hoe aan die doelen te voldoen. Dit betekent dat de onderneming een verscheidenheid aan informatie moet verstrekken om een duidelijk beeld te geven van haar relaties met deze andere ondernemingen.
- IFRS 13: Waarderingen tegen reële waarde
- IFRS 13 is een set regels over hoe je de 'reële waarde' van iets moet meten en rapporteren. De reële waarde is wat je zou krijgen als je een actief zou verkopen of zou betalen om een verplichting over te dragen in een ordelijke transactie tussen marktdeelnemers. Deze regels zijn van toepassing wanneer andere IFRS-regels zeggen dat je waarderingen tegen reële waarde moet of mag gebruiken.
- De regels leggen uit hoe je de reële waarde berekent op basis van de prijs die je zou krijgen als je het actief zou verkopen of de verplichting zou overdragen (de 'exitprijs'). Ze stellen ook een 'reële waarde hiërarchie' op, die voor deze berekeningen voorrang geeft aan marktgebaseerde informatie boven bedrijfsspecifieke informatie. Dit betekent dat de reële waarde moet weerspiegelen wat de markt denkt, niet alleen wat de onderneming denkt.
- IFRS 14: Rekeningen voor uitgestelde regelgeving
- IFRS 14 is een set regels voor bedrijven die voor het eerst de International Financial Reporting Standards (IFRS) gebruiken. Het staat deze bedrijven toe om hun oude boekhoudmethoden te blijven gebruiken voor bepaalde 'regulatory deferral account balances', met een paar wijzigingen.
- Saldi van wettelijke uitgestelde rekeningen zijn bedragen die een bedrijf kan innen van of verschuldigd is aan zijn klanten als gevolg van een beslissing van een regelgevende instantie. Als een nutsbedrijf bijvoorbeeld meer uitgeeft aan infrastructuur dan verwacht, kan een regelgevende instantie het bedrijf toestaan om zijn klanten in toekomstige jaren extra kosten in rekening te brengen om het verschil te compenseren. Deze extra kosten zouden een regulatoir uitstel van betaling zijn.
- Onder IFRS 14 moeten deze saldi en eventuele wijzigingen daarin afzonderlijk worden getoond in de balans en winst- en verliesrekening van het bedrijf. De regels vereisen ook dat de onderneming specifieke informatie verschaft over deze saldi.
- IFRS 15: Opbrengsten uit contracten met klanten
- IFRS 15 is een regel over wanneer en hoe een onderneming haar inkomsten (of 'opbrengsten') moet boeken en welke informatie ze hierover moet geven in haar financiële verslagen. De regel is van toepassing op alle contracten die een onderneming heeft met haar klanten.
- De regel beschrijft een vijfstappenproces voor het omgaan met inkomsten uit klantencontracten. Het is bedoeld om ervoor te zorgen dat de financiële verslagen van de onderneming nuttig en relevant zijn voor mensen die ze lezen.
- IFRS 16: Leaseovereenkomsten
- IFRS 16 is een regel over hoe een bedrijf leaseovereenkomsten moet behandelen en rapporteren.
- Voor het bedrijf dat het object huurt (de 'lessee'), zegt IFRS 16 dat ze een actief (iets waar ze het recht op hebben) en een verplichting (iets waar ze voor betalen) moeten opnemen voor alle leaseovereenkomsten. Er zijn twee uitzonderingen: als de lease voor minder dan een jaar is, of als het geleasede item niet veel waard is.
- Voor het bedrijf dat het object verhuurt (de 'lessor'), verandert IFRS 16 niet veel. Ze categoriseren leases nog steeds als operationele leases (zoals het verhuren van een pand) of financiële leases (zoals een lease-to-own overeenkomst).
- IFRS 17: Verzekeringscontracten
- IFRS 17 is een set regels over hoe verzekeringsmaatschappijen hun verzekeringscontracten moeten behandelen en rapporteren. Het doel is om ervoor te zorgen dat de financiële verslagen van het bedrijf een accuraat en bruikbaar beeld geven van deze contracten.
- Deze regel helpt mensen die financiële rapporten lezen (zoals investeerders of toezichthouders) te begrijpen hoe deze verzekeringscontracten de financiën van het bedrijf beïnvloeden, inclusief de algehele financiële status, de winst en de kasstroom (geld dat binnenkomt en uitgaat).

Wie gebruikt de IFRS-standaarden?
Beursgenoteerde ondernemingen in 168 rechtsgebieden, waaronder de Europese Unie en Canada, gebruiken de IFRS-standaarden voor financiële verslaggeving. Hieronder volgt een uitsplitsing van rechtsgebieden per continent:
Aantal rechtsgebieden
Percentage van totaal
Europa
44
26%
Afrika
39
23%
Midden-Oosten
13
8%
Azië en Oceanië
35
21%
Amerika
37
22%
Totalen
168
100%
Bron: IFRS.org
Leuk weetje: De landen die de IFRS-normen gebruiken, vertegenwoordigen 98% van het mondiale bbp.
Waarom is IFRS belangrijk?
IFRS is belangrijk omdat het een gevoel van transparantie en verantwoordelijkheid creëert op de wereldwijde financiële markten en bij beursgenoteerde bedrijven.
Wanneer bedrijven dezelfde standaarden gebruiken om hun financiële verslagen op te stellen, kunnen investeerders, accountants en andere belanghebbenden de gegevens en de manier waarop ze worden gepresenteerd gemakkelijk begrijpen, wat de efficiëntie, consistentie en vergelijkbaarheid verbetert.
Wat is IFRS boekhouden?
IFRS accounting is een set van 17 boekhoudstandaarden. De IFRS-standaarden gelden voor financiële en boekhoudteams in 168 rechtsgebieden en zorgen ervoor dat iedereen dezelfde boekhoudregels gebruikt bij het opstellen van jaarrekeningen en rapporten.
Standaard IFRS-vereisten
IFRS vereist dat bedrijven 5 soorten jaarrekeningen opstellen, waaronder:
- Overzicht van de financiële positie (de balans) - Dit laat zien wat een bedrijf bezit (activa), verschuldigd is (passiva) en het eigen vermogen van de eigenaren op een bepaald moment.
- Overzicht van gerealiseerde en niet-gerealiseerde resultaten (de winst-en-verliesrekening) - hierin wordt de winst of het verlies van een bedrijf over een bepaalde periode weergegeven, inclusief alle inkomsten en uitgaven.
- Mutatieoverzicht van het eigen vermogen - Dit volgt de veranderingen in het eigen vermogen van een bedrijf (zoals ingehouden winst en aandelenkapitaal) gedurende een bepaalde periode.
- Overzicht van kasstromen - Dit laat zien hoeveel geld een bedrijf genereert en gebruikt gedurende een bepaalde periode, uitgesplitst in bedrijfsactiviteiten, investeringsactiviteiten en financieringsactiviteiten.
- Samenvatting van de grondslagen voor financiële verslaggeving - Dit geeft een overzicht van de methoden en regels die een bedrijf volgt bij het opstellen van de jaarrekening.
De 4 principes van IFRS, uitgelegd
IFRS schrijft voor dat bedrijven vier principes moeten volgen bij het opstellen van hun jaarrekening: duidelijkheid, relevantie, betrouwbaarheid en vergelijkbaarheid. Laten we elk principe hieronder nader bekijken:
Duidelijkheid
Financiële verslagen moeten eenvoudig en duidelijk zijn. In plaats van ingewikkeld jargon moet een bedrijf bijvoorbeeld zijn winsten en verliezen in duidelijke taal uitleggen.
Relevantie
De informatie in financiële rapporten moet nuttig zijn voor mensen die ze nodig hebben. Een bedrijf moet bijvoorbeeld details geven over een verkoop die van invloed is op de toekomstige winst.
Betrouwbaarheid
De informatie in financiële rapporten moet betrouwbaar zijn. Dit betekent bijvoorbeeld dat een bedrijf zijn omzet niet mag overdrijven of zijn schulden niet mag verbergen.
Vergelijkbaarheid
Financiële rapporten moeten consistent zijn zodat mensen de prestaties van een bedrijf in de loop der tijd kunnen vergelijken. Een bedrijf moet bijvoorbeeld elk jaar dezelfde methode gebruiken om de winst te berekenen.

IFRS vs. GAAP
Zoals we al eerder zeiden, zijn algemeen aanvaarde grondslagen voor financiële verslaggeving (Generally Accepted Accounting Principles of GAAP) een set regels voor financiële verslaglegging in de Verenigde Staten. Net als IFRS schrijven beide standaarden voor hoe een bedrijf de jaarrekening moet opstellen en presenteren. Er zijn echter belangrijke verschillen tussen de twee standaarden, die hieronder worden beschreven:
Standaard
GAAP
IFRS
Benadering van boekhouden
Op regels gebaseerd systeem met specifieke regels voor verschillende scenario's.
Op principes gebaseerd systeem dat een breder kader biedt en ruimte laat voor interpretatie.
Voorraadwaardering
Maakt gewogen gemiddelde kostprijs, FIFO- en LIFO-methoden mogelijk.
Staat gewogen gemiddelde kosten en FIFO-methoden toe, maar geen LIFO.
Terugneming van waardeverminderingen op voorraden
Laat geen terugboekingen toe als de waarde van de inventaris stijgt.
Maakt terugboekingen mogelijk als de waarde van de inventaris stijgt.
Volgorde van balanscategorieën
Een lijst van activa, passiva en eigen vermogen.
Lijst van activa, eigen vermogen en passiva.
Volgorde van activa op de balans
Zet de meest liquide activa eerst op een rij.
Zet de minst liquide activa eerst op de lijst.
Classificatie van rente en dividenden
Classificeert ontvangen rente en dividenden als operationele activiteiten.
Classificeert ontvangen rente en dividenden als bedrijfs- of investeringsactiviteiten.
Herwaardering van activa
Staat herwaardering alleen toe voor verhandelbare effecten.
Staat herwaardering toe voor een breder scala aan activa, waaronder fabrieken, materiële vaste activa, voorraden, immateriële activa en investeringen in verhandelbare effecten.
Activering en afschrijving van ontwikkelingskosten
Alle ontwikkelingskosten worden als last opgenomen op het moment dat ze worden gemaakt.
Maakt activering van ontwikkelingskosten mogelijk als aan bepaalde criteria wordt voldaan.
Bijzondere waardeverminderingsverliezen
Gebruikt een proces in twee stappen om bijzondere waardeverminderingsverliezen te identificeren en te waarderen en verbiedt het terugdraaien van bijzondere waardeverminderingsverliezen.
Gebruikt een eenstapsbenadering voor het opnemen van bijzondere waardeverminderingsverliezen en staat terugboekingen onder bepaalde voorwaarden toe.
Vastgoedbeleggingen
Vastgoedbeleggingen worden verantwoord tegen historische kostprijs verminderd met afschrijvingen.
Maakt het mogelijk om vastgoedbeleggingen ofwel tegen kostprijs te waarderen ofwel te herwaarderen naar reële waarde.
Leaseboekhouding
Classificeert leases als kapitaal- of operationele leases en sluit leases van alle immateriële activa uit.
Beschouwt alle leases als 'financiële leases' en omvat leases voor sommige soorten immateriële activa.
Opbrengstverantwoording
Neemt opbrengsten op wanneer deze gerealiseerd of realiseerbaar en verdiend zijn.
Staat opname toe wanneer de risico's en voordelen van eigendom zijn overgedragen, de koper controle heeft over de goederen en het bedrag van de opbrengst betrouwbaar kan worden bepaald.
Classificatie van verplichtingen
Een verplichting wordt als kortlopend geclassificeerd als deze naar verwachting binnen één jaar of, als dit langer is, binnen de exploitatiecyclus zal worden afgewikkeld.
Staat toe dat een verplichting als langlopend wordt geclassificeerd als de onderneming een onvoorwaardelijk recht heeft om de afwikkeling ten minste 12 maanden na de verslagperiode uit te stellen.
Conclusie
In deze blog hebben we gekeken naar de complexiteit van IFRS accounting, de principes en de cruciale rol ervan in de wereldwijde financiële verslaggeving. En de vergelijking met GAAP onderstreept de noodzaak voor financiële teams om gelijke tred te houden met veranderende standaarden. Het is cruciaal om te onthouden dat op financieel gebied het spreken van dezelfde taal - zoals IFRS - de sleutel tot succes is.
Klaar om IFRS accounting te vereenvoudigen met Prophix? Bekijk ons webinar over Hoe u de veranderingen in de regelgeving en audit in 2024 voor kunt zijn.